เรื่อง...จากอนันตะสู่อนันตะ
เรื่อง...จากอนันตะสู่อนันตะ
จาก อนันต์ สู่ อนันต์ นั้นเห็นยาก
คนโดยมากงันงงตรงความหมาย
ไม่สิ้นสุดทั้งฝ่ายเกิดและฝ่ายตาย
ภาษาคนไม่ขวนขวายมาฟังยิน
จึงต้องเทียบเปรียบกับเสียงระฆัง
คือมันดังออกมาได้ไม่รู้สิ้น
และออกมาเรื่อยๆไปได้อาจิณ
คือไม่รู้เต็มถิ่นอากาศกาล
เหมือนสังขตะ ธรรมธาตุ ปรุงแต่งกัน
เนืองอนันต์มิรู้สิ้นกองสังขาร
ปรุงออกมานานนับกี่กัปวาร
อวสานนั้นไม่มีที่เหตุมูล
แม้ธรรมธาตุ อสังขตะ สุญญตา
เป็นอนันต์เสมอมาไม่ขาดสูญ
เป็นที่ดับแห่งสังขารแต่กาลบูรพ์
ไม่เต็มนูนเพราะอนันต์นั่นแหละเอยฯ
การเกิดขึ้น แห่งสิ่งที่เป็นสังขตะ มีออกมาเรื่อยไม่มีที่สิ้นสุด ก็ไม่รู้จักหมดสิ้น;
การดับลง แห่งสิ่งที่เป็นสังขตะ มีออกมาเรื่อยไม่มีที่สิ้นสุด ก็ไม่รู้จักเต็มแดนเป็นที่ดับของมัน.
เช่นเดียวกับเสียงของระฆัง ดังออกมาได้จากตัวระฆัง ไม่รู้จักหมดจักสิ้น, และเสียงนั้นก็ไม่เต็มในอวกาศ อันไม่มีที่สิ้นสุด, เช่นเดียวกัน; ดังนั้นจึงกล่าวว่า
จากอนันตะสู่อนันตะ ดังนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ยินดีต้อนรับความคิดเห็นดีๆ ติชมบทความตามพอเหมาะ