จำนวนการดูหน้าเว็บรวม

วันพฤหัสบดีที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2554

บทความธรรมะ สาระธรรม ความสุขที่หาได้ง่าย


ความสุขที่หาได้ง่าย
ท่านอาจารย์วศิน อินทสระ


ความสุข
เป็นสิ่งที่หาได้ง่าย
สำหรับผู้มักน้อย สันโดษ
และมีความเพียร

ความสุขที่หาได้ง่าย

ด้วยอาศัยความมักน้อย สันโดษ
และความเพียรพยายาม สม่ำเสมอ
เป็นไปติดต่อ ไม่ท้อถอยง่าย
ความสุขมีแล้วตั้งแต่บัดนั้น
เมื่อประสบความสำเร็จและพอใจในความสำเร็จนั้น
จะเล็กน้อยปานใดก็ตาม ความสุขก็เพิ่มพูนขึ้นอีก
ความสุขจึงเป็นสิ่งหาได้ง่าย
สำหรับผู้มักน้อย สันโดษ และมีความเพียร

ตามธรรมดาคนเราย่อมได้รับสิ่งที่ตนควรได้อยู่เสมอ
แต่ความทะยานอยากของเราวิ่งออกหน้าอยู่เรื่อยเหมือนกัน
จึงรู้สึกเหมือนไม่ได้รับความสำเร็จ

เมื่อหญิงเจ้าของเรือนคนหนึ่งปฏิเสธการถวายอาหารแก่พระเถระ
ด้วยการพูดว่า ...นิมนต์โปรดข้างหน้าเถิด...
ท่านสวนทางกับชายเจ้าของบ้าน เมื่อถูกถามว่าได้อะไรบ้าง
ท่านตอบว่า...ได้...
ความหมายของท่านคือได้คำว่า ...นิมนต์โปรดข้างหน้าเถิด...

ผู้มักน้อย ย่อมรู้สึกว่า...ได้... ในสิ่งที่คนอื่นๆรู้สึกว่าไม่ได้อะไร
เหมือนคนใส่รองเท้านุ่มๆ แม้จะเดินบนพื้นขรุขระและแข็ง
ก็รู้สึกว่าพื้นนั้นนุ่มเดินสบาย
ผู้สันโดษย่อมเป็นเจ้าแห่งความสุข
เมื่ออยู่คนเดียวนานๆ
รู้สึกเหงาก็ทำใจให้รู้สึกยินดีในการอยู่คนเดียวนั้น
ความสุขก็เกิดขึ้นได้
มนุษย์เราสุขทุกข์อยู่ที่เราคิดเองเสียเป็นส่วนมาก
ความหนักอกหนักใจ หงุดหงิด ฟุ้งซ่านอันปรารภตนบ้าง
ปรารภผู้อื่นบ้าง เป็นสิ่งทำลายความสงบสุขของดวงจิต
บางทีมันเหมือนหินก้อนเล็กๆห้อยอยู่ที่ใจ ปลดไม่ออก
บอกใครๆได้แต่เขาช่วยปลดให้เราไม่ได้ เราต้องปลดออกเอง

ยิ่งอยู่ในโลกไปนานวัน
ใคร่ครวญพิจารณาความเป็นไปของมวลมนุษย์ในโลกมากเข้า
ยิ่งสลดสังเวช ระทดระทวยใจว่า
เหตุไฉนมนุษย์เราจึงต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ในโลกถึงป่านนี้
ทั้งๆที่ความสุขก็หาได้ไม่ยาก
หากพวกเขาเพียงแต่ลดความทะยานอยากลง
มุ่งหน้าสู่สันติธรรมให้มากขึ้น
แทนการมุ่งแสวงหาอามิสอันเป็นสิ่งหลอกลวง
ให้เดินวนเวียนอยู่ในสังสารวัฏ

เมื่อไรมนุษย์เราหมุนกลับมาหาสันติธรรม
แทนการวิ่งเข้าหาวัตถุธรรมอันฟุ้งเฟ้อฟุ่มเฟือยเกินจำเป็น
เมื่อนั้นเขาจะได้พบกับสันติสุขอันแท้จริงและยั่งยืน

ที่มา... ความสุขที่หาได้ง่าย (ท่านอาจารย์วศิน อินทสระ)

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ยินดีต้อนรับความคิดเห็นดีๆ ติชมบทความตามพอเหมาะ

สายฝน แห่งชีวิต ปล่อยความทุกข์ กังวลไหลไปตาม สายน้ำ ไม่ยึดมั่นถือมั่น ปล่อยวาง





ใบไม้ร่วงโรย ชีวิตล่วงเลย แต่ใจไม่ร่วงหล่น