ถ้าเราไม่ต้องตาย
วันแต่ละวัน เวลาแต่ละวินาที ก็จะดูไม่มีค่า
เหมือนกับเด็กวัยรุ่นที่ไม่เห็นค่าของเวลา
.
ตรงกันข้ามกับคนป่วยหนักหรือเป็นมะเร็ง
ส่วนใหญ่จะเห็นค่าของวันเวลาที่เหลืออยู่
เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วเห็นเช้าวันใหม่
แค่นี้เขาก็มีความสุขแล้วที่วันนี้ยังไม่ตาย
ยังมีเวลาที่จะได้ทำสิ่งที่อยากทำ
ความรู้สึกแบบนี้จะไม่มีกับวัยรุ่น
หรือแม้แต่คนทั่วไปเพราะเขาคิดว่า
ยังมี เวลาเหลือเฟือในโลกนี้
.
ความสุขจะหาได้ง่ายขึ้นมาก
ถ้าเราตระหนักว่าเราต้องตายไม่ช้าก็เร็ว
มีบางคนที่ทุกเย็นเมื่อได้เห็นหน้าลูก
หน้าสามีภรรยา แค่นี้เขาก็มีความสุข และขอบคุณชีวิต
.
ในขณะที่หลายคนกลับมีความสุขยากเหลือเกิน
ต้องการโน่น ต้องการนี่ ตัวเองมีอยู่แล้วก็ไม่พอ
ก็เพราะเขาลืมว่าสักวันหนึ่งเขาต้องตาย
ไม่ว่าจะได้อะไรมาก สักวันหนึ่งก็ต้องสูญเสียมันไป
.
พระไพศาล วิสาโล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ยินดีต้อนรับความคิดเห็นดีๆ ติชมบทความตามพอเหมาะ