หญ้ามีวันเฉา
ดอกไม้มีวันร่วงโรย
คนเรามีวันชรา
ชีวิตคนเรา ผ่านไปวันหนึ่งก็น้อยลงไปวันหนึ่ง
อย่าไปยึดกับอะไรที่มันไม่แน่นอน
ลองเดินให้ช้าลงบ้าง ฟังเสียงหัวใจของตัวเองบ้าง ว่าจริงแล้ว หัวใจต้องการสิ่งใด?
แล้วลองเอาใจใส่ ทำให้หัวใจของคนใกล้ตัวที่มันเริ่มเย็นชา กลับอุ่นขึ้นมาอีกครั้ง
งาน ทำไม่เคยหมด
เงิน หาไม่เคยพอ
แต่เวลา กลับแอบหมดไปเรื่อยๆ โดยที่เราไม่เคยเฉลียวใจ
อย่ารอให้ความรักจืดจาง แล้วค่อยโหยหา
อย่ารอให้ความรักร้างลา แล้วค่อยกู่กลับ
อย่ารอให้คนที่บ้านลาลับ แล้วค่อยเสียใจ
รู้สึกตัวตอนนี้ยังไม่สาย ฉุดใจดวงเดิม กลับมา
Cr.นุสนธิ์ บุคส์
......
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ยินดีต้อนรับความคิดเห็นดีๆ ติชมบทความตามพอเหมาะ