ความเห็นของผู้โพส กระผมได้อ่านบทความนี้ ในเรื่องธรรมะพระอรหันต์กึ่งพุทธกาลและเห็นว่าเป็นสิ่งที่อ่านแล้วเราได้คำตอบในการที่จะเริ่มต้นการเปลี่ยนแปลงชีวิตใหม่กับคำสั่งสอน หรือการมีมาของธรรมะที่พระองศ์ทรงค้นพบซึ่งเป็นหนทางเดียวที่เราจะรู้จักความจริงของชีวิตในการเกิดมา และหนทางแห่งคำตอบว่า คนเราเกิดมาเพื่ออะไร อะไรคือสิ่งสูงสุดของชีวิต และเราสามารถที่จะทำได้สะสมบารมีได้ แม้จะบรรลุชาตินี้ก็ยังได้เลย อย่างน้อยความสุข คือจุดเริ่มต้นของคนเราก็แล้วกัน ในการที่ได้เข้าใจความเป็นจริงของชีวิต รู้ทุกข์ รู้ไตรลักษ์ ขอเชิญต้อนรับสู่ดินเเดนพุทธศาสนาด้วยของจริงเถิด แก้วพระรัตนตรัยคือที่พึ่งทั้งหลายของสัตว์ที่น่าสงสารอย่างเราในการเริ่มต้นสู่ ชีวิตที่แท้จริง และไม่เสียดายชาติเกิดอย่างแน่นอน อุตตฺมสาโรภิกขุ
บทความจาธรรมะพระอรหันต์กึ่งพุทธกาลกหนังสือธรรมะพระอรหันต์กึ่งพุทธกาล
ศาสนาพุทธนั้นสอนให้คนเราใช้สติปัญญา สอนให้พิจารณา สอนให้ใช้เหตุผล ศาสนาพุทธไม่มีหลักการบังคับให้ใครมานับถือ ไม่เคยง้อให้คนมานับถือ แต่เป็นการเชิญชวนให้มาพิสูจน์ว่าพระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้านั้นเป็นของจริงของแท้ เป็นของที่ให้ผลแน่นอน และถึงแม้ว่าใครจะหันมานับถือศาสนาพุทธ ก็ไม่ใช่ว่าจะขึ้นสวรรค์ หรือ บรรลุนิพพานกันได้ง่าย ๆ และไม่มีการล้างบาปกรรมใด ๆ พระพุทธเจ้าท่านเพียงแต่ชี้แนวทางให้เท่านั้น ผู้ใดปฎิบัติตามทางที่พระพุทธองค์ทรงชี้แนะไว้ จึงจะเข้าสู่กระแสพระนิพพานได้ด้วยตนเอง พระธรรมรอคอยการพิสูจน์อยู่เสมอ ด้วยเหตุนี้พระธรรมจึงได้ชื่อว่า เอหิปัสสิโก (ควรมาพิสูจน์) สงครามของพระพุทธเจ้าคือสงครามที่สอนให้รบกับจิตใจของตนเอง สอนให้ฆ่ากิเลสในใจ ผู้ที่จะสามารถทำการรบได้เก่งกาจสักเพียงใดนั้นย่อมขึ้นอยู่กับการฝึกฝนจิตใจของตนเอง ถ้าฝึกฝนน้อยจะเอาชนะศัตรูที่ร้ายกาจที่สุดนั้นก็ยากเย็นเสียเหลือเกิน กว่าจะเอาชนะได้อาจต้องใช้เวลาในการต้อสู้ไม่รู้กี่ภพกี่ชาติ แต่การฝึกฝนในทางพระพุทธศาสนานั้น วิทยายุทธของท่านย่อมติดตัวไปทุกภพทุกชาติ เป็นเสบียงไว้สำหรับทำการศึกในภพชาติต่อ ๆ ไป สังเกตุได้จากการที่นักรบบางท่านฝึกฝนวิทยายุทธได้สำเร็จอย่างรวดเร็ว ได้ฟังธรรมเพียงเล็กน้อยก็น้อมนำเข้าสู่จิตใจสามารถบรรลุธรรมได้ บางคนถึงแม้ตั้งใจพยายามฝึกแต่ก็มีความก้าวหน้าได้ช้ามาก ขึ้นอยู่กับผลกรรมและสติปัญญา ซึ่งก็เปรียบเสมือนกับ เสบียงและเคล็ดวิชาที่ตนเองสั่งสมไว้ด้วย คำสอนอันประเสริฐของพระพุทธเจ้าในยุคของพระสมณโคดมนั้นมีมาช้านานถึงสองพันกว่าปี หลายคนเกิดมาก็พบกับคำว่าพระพุทธศาสนาจนเคยชิน แต่ก็ไม่ได้เข้าใจ ว่าพระพุทธศาสนาคืออะไร ไม่มีบุญพอที่จะเข้าถึง หันไปขอพึ่งบารมีเทพเจ้าต่าง ๆ โดยหวังทางลัด มันเหนื่อยที่จะเดินตามทางที่พระพุทธเจ้าท่านชี้แนะไว้ โดยหารู้ไม่ว่า ทางที่พระพุทธเจ้าท่านทรงชี้แนะไว้นั้นเป็นทางที่ลัดที่สุดแล้ว เมื่อครั้งที่พระองค์ทรงตรัสรู้ ในเบื้องต้นนั้นพระพุทธเจ้าท่านไม่คิดที่จะเผยแพร่พระศาสนาเพราะทรงเห็นว่ายากเหลือเกินที่สัตว์โลกจะเข้าใจธรรมของพระองค์ได้ เมื่อพระพรหมมาทูลขอ พระพุทธเจ้าท่านจึงยอมที่จะเผยแพร่พระพุทธศาสนา โดยการเผยแพร่ธรรมของพระองค์นั้น ท่านไม่ได้ทรงประกาศธรรมของท่านอย่างยิ่งใหญ่หรือมีการโฆษณาอย่างครึกโครมประการใด ธรรมอันยิ่งใหญ่ที่พระองค์ทรงค้นพบนั้น ท่านกลับเผยแพร่อย่างเงียบ ๆ ค่อยเป็นค่อยไป ใครที่จะมีโอกาสได้พบและเข้าใจในธรรมของพระองค์นั้น ย่อมจะต้องสั่งสมบุญบารมีมาพอสมควร หลายคนที่เกิดมาทันยุคของพระพุทธเจ้าแท้ ๆ แต่ไม่ได้เข้าใจธรรมของพระองค์ หรือที่เลวร้ายกว่า กลับไปให้ร้ายพระองค์เสียด้วย ยิ่งเป็นการติดลบถอยหลังไปอีก ถึงแม้เราเกิดมาไม่ทันพบพระพุทธเจ้า แต่พระธรรมคือตัวแทนของพระพุทธเจ้านั้นยังมีอยู่ เท่ากับว่าเราได้พบพระพุทธศาสนาแล้ว ถือว่าเป็นบุญอย่างใหญ่หลวง เพราะไม่มีใครรู้ได้ว่าหลังจากที่เราตายไปแล้ว จะไปเกิดใหม่ในภพภูมิหรือยุคสมัยใด ถ้าโชคร้ายไปเกิดในยุคที่ไม่มีศาสนาก็ไม่รู้ว่าจะต้องรอไปอีกนานแสนนานขนาดไหน จึงจะได้พบกับพระพุทธเจ้าองค์ต่อไปซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะมีบุญพอให้เข้าใจธรรมของท่านด้วยหรือไม่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ยินดีต้อนรับความคิดเห็นดีๆ ติชมบทความตามพอเหมาะ