 |
| นิทานสั้นแง่คิดสอนใจ ลิงกับแมลงปอ |
ลิงกับแมลงปอ
นานมาแล้ว แมลงปอตัวหนึ่งบินมาไกลรู้สึกเหนื่อยจึงเกาะพักอยู่ที่กิ่งของต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ลิงที่อยู่ที่ต้นไม้ไล่ แมลงปอไม่ให้มาเกาะที่กิ่ง แมลงปออ้อนวอนว่า "ฉันบินมาไกล เหนื่อยเหลือเกินขอหยุดพักที่นี่สักครู่เดียวเท่านั้น" ลิงไม่ฟังโยนกิ่งไม้ไล่แมลงปอ แมลงปอโกรธมากจึงไปเล่าให้ราชาแห่งแมลงปอฟัง ราชาแห่งแมลงปอโกรธมากจึงส่งแมลงปอสามตัวไปแจ้งต่อราชาแห่งลิงว่าจะทำสงครามกับลิง ราชาแห่งลิงหัวเราะเยาะ ว่าไอ้แมลงปอตัวเล็กมันจะสู้พวกลิงฉลาดอย่างเราได้หรือ และเมื่อถึงวันทำสงคราม ราชาแห่งลิงให้ลิงทุกตัวหาท่อนไม้เป็นอาวุธสำหรับทุบแมลงปอให้บี้แบน ฝ่ายแมลงปอไม่มีอาวุธกันเลย ราชาแห่งแมลงปอได้กระซิบวิธีการที่จะต่อสู้กับลิง พอถึงสนามรบแมลงปอแต่ละตัวบินไปเกาะที่หน้าผากลิงแต่ ละตัว ลิงเมื่อรู้สึกว่าแมลงปอมาเกาะที่หน้าผากก็ใช้ท่อนไม้ทุบแมลงปอทันที แต่แมลงปอบินหนีทัน ลิงถูกท่อนไม้ทุบก็หัวแตกตายหมด แมลงปอจึงเป็นผู้ชนะในสงคราม
เรื่องนี้ ก็จะว่าเหมือนเรื่องน้ำผึ้งหยดเดียวเช่นกัน มันยอมกันไม่ได้ไม่มีศิลปะในการยอม มันก็มองเห็นโทษที่เสียตามมา แต่จะพูดในเรื่อง สะท้อนชีวิตความจริงจากนิทานนี้ว่า บางครั้งคนเรานี้มันหลงตนเองว่าฉลาด ว่าเก่ง ฮึกเหิมลำพองใจ จึงมักจะเอาเปรียบเหยียดหยามคนที่อ่อนแอกว่า นี้มันเป็นสิ่งเลวร้ายจริงๆ ไอ้คำที่ว่าหลงอวดตนเอง ในความรู้สึก เหมือนลิงในนิทานนี้ มันจะทำให้เกิดความประมาท หรือ จากใช้ชีวิตเดินไปผิดทางก็ได้ ไอ้คนฉลาด มันจะคิดร้ายหรือโกงได้อย่างไม่สนใจใครเลย ผลเสียหายต่อส่วนรวมมันเลยฝั่งรากลึก ส่วนคนมีปัญญานี้ไม่อวดตัว มันไม่ยกตนข่มคนอื่น รู้วิธีคิดอย่างรอบคอบมองสิ่งใดนี้เล็งเห็นผลข้างหน้า คือ ลดความเสียหายจะตามมาอย่างไม่ประมาท และก็รู้ผิด ชอบชั่วดี นี้สำคัญ สุดท้ายก็จะไม่เสียหายอะไร กับ ส่วนรวมเลย ดั่งแมลงปอ ชีวิตเราก็เช่นนั้น คือมีปัญญา นี้มันสำคัญกว่าความฉลาดมาก สังคมเรามีคนฉลาดมากมาย แต่ขาดปัญญา กันเสียส่วนใหญ่ ก็เลยเป็นสังคมเห็นแก่ตัวอย่างฝังรากลึก
โดย อุตฺตมสาโร
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ยินดีต้อนรับความคิดเห็นดีๆ ติชมบทความตามพอเหมาะ