นิทานสั้นแง่คิดสอนใจ น้ำผึ้งหยดเดียวแท้ๆ

            

    ยังมีชายผู้หนึ่งอาศัยอยู่ในป่า  ทุก ๆ วันเขาจะเข้าป่าไปหาน้ำผึ้งมาขายหรือแลกเปลี่ยนกับของอื่น ๆ ที่ภายในหมู่บ้าน  วันนี้เขาโชคดี  เขาสามารถหาน้ำผึ้งจากในป่าได้มากจึงคิดจะนำน้ำผึ้ง    เข้าไปขายในเมืองใหญ่  ครั้นเมื่อชายชาวป่าคนนี้เข้าไปถึงในตัวเมือง  เขาแลเห็นพระราชวังมีความสวยงามมากสิ่งก่อสร้างทั้งหลายล้วนสีทองอร่ามตา  และ ประดับประดาด้วยกระจกแก้วสีต่าง ๆ จึงเดิน   เข้าไปดูใกล้ ๆ ทันใดนั้นเอง  ทหารก็ออกมาตีฆ้องตีกลองร้องป่าวประกาศ  ชายชาวป่าได้ยินเสียงดังก็ตกใจรีบวิ่งหนีกลับบ้าน  ระหว่างที่วิ่งหนีกลับบ้านนั้นเขาได้ทำน้ำผึ้งหยดลงบนพื้นทางเดินหนึ่งหยด  แมลงวันตัวหนึ่งได้กลิ่นหอมหวานของน้ำผึ้งก็บินมาตอม  แมงมุมตัวหนึ่งเห็นแมลงวันก็ย่องเข้าไปจะจับกิน  จิ้งจกตัวหนึ่งมาเห็นแมงมุมก็ย่องเข้าไปจะจับแมงมุม  แมวตัวหนึ่งเห็นจิ้งจกก็ค่อย ๆ ย่องเข้าไปหมายจะจับจิ้งจกกิน  พอดีขณะนั้นสุนัขของพระราชาผ่านมาเห็นแมว  สุนัขก็กระโจนเข้ากัดแมว  เจ้าของแมวเห็นแมวของตนโดนสุนัขกัดก็โกรธ  คว้าไม้มาตีสุนัขของพระราชาจนตาย  ด้วยไม่รู้ว่าเป็นสุนัขของใคร  มหาดเล็กผู้ดูแลสุนัขของพระราชาก็โกรธ  ตรงเข้าตีเจ้าของแมว   พ่อค้าและชาวบ้านเห็นเจ้าของแมวโดนมหาดเล็กตีก็เข้าไปห้าม  แต่พวกมหาดเล็กเข้าใจผิดคิดว่าพวกชาวบ้านจะรุมทำร้ายตนจึงเกิดการต่อสู้กันขึ้น  แล้วการต่อสู้ก็ขยายวงกว้างออกไป  ทั้งพ่อค้า  มหาดเล็ก  และชาวบ้านเข้าต่อสู้กันเป็นจำนวนมาก  เสียงการต่อสู้ดังสนั่นจนพระราชาออกมาดู  เมื่อชาวบ้านเห็นพระราชาออกมาก็จะเข้าไปร้องทุกข์  แต่พระราชาเข้าใจผิดคิดว่าชาวบ้านถืออาวุธจะมาทำร้ายตนด้วย  จึงสั่งให้ทหารออกสู้ทำให้บาดเจ็บล้มตายเป็นอันมากก่อนที่ทุกฝ่ายจะรู้ความจริง

 อ้างอิงจาก

เสริมสกุล   โทณะวณิก.  (2544).  รวมนิทานพื้นบ้านไทย.  กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.