แง่คิดสอนชีวิต เรื่อง ของเรา

แง่คิด เรื่อง ของเรา

ภาพในหลวงตอนบวช และสมเด็จย่า ทรงใส่บาตร ภูมิพโลภิกขุ.นี้คือตัวอย่างของคนไทยผู้ตระหนักถึงคุณค่า

1.เราไม่มีสิทธิที่จะทำลายสิทธิคนอื่นในเมื่อเราก็ไม่ชอบให้เขาทำกับเราเช่นนั้น

2.เราต้องเรียนรู้พัฒนาจิตใจด้านปัญญามากกว่าพัฒนากิเลศตัณหา

3.เราต้องรู้จักมองตนเองมากกว่ามองคนอื่น เพาระรู้จักตัวตนอย่างลึก(มองจิตใจ)แล้วเราจะมองเห็นคนอื่นเช่นกัน

4.เราก็ยังมีความรู้สึกอารมณ์ ภาษาปุถุชน เขาก็มีความรู้สึก เช่นเรา อย่างนั้นอย่าเล่นกับความรู้สึกในทางไม่ดีกับใคร ในแง่เอากิเลศใส่กัน

5.เราต้องหัดมองอะไรทั้งหลายในโลกนี้ ในแง่ที่มองเป็นธรรมะเพื่อที่จะทำให้เราเข้าใจโลก ที่จะเป็นอุปกรณ์ให้เราหลุดพ้นจากความทุกข์ทั้งหลาย

6.เราต้องเรียนรู้วิชาทางธรรมที่น้อมมาปฏิบัติมากกว่ารู้เพื่อเบ่งอวดข่มผู้อื่น หรือเพิ่มอัตตาให้กับตน

7.เราต้องรู้จักเข้าหาบัณฑิต เพื่อสนทนาธรรม เพิ่มความเข้าใจชีวิต สละซึ่งความทุกข์ มากกว่าสนทนาเรื่อง ภาษาโลก กิน กาม เกิยรติ  เพิ่มพูนกิเลศความทุกข์มากขึ้น

8.เราต้องพูดกับตนเสมอว่า เราต้องมีอะไรที่ต้องเรียนรู้อีกมาก

9.เราต้องมีศิลปะในการยอม สละ ปล่อยวาง ข่มกิเลศ  และลดความมีตัวตนเสีย.

10.เราต้องระลึกบุญคุณบารมีของผู้อื่นเสมอที่ทำให้เราอยู่มาจนถึงปัจจุบัน

11.เราควรมีศิลปะในการเลือกคบคนที่เป็นบัณฑิต มากกว่าเป็นคนพาล

12.เราควรใช้ชิวิตอย่างสันโดษในการเห็นคุณค่าแท้จริงของทุกสิ่งมากกว่าเห็นคุณค่าทางมายา

13.เราควรเคารพคนในความดีในทางคุณประโยชน์หน้าที่มากกว่าเคารพยศถาบรรดาศักดิ์ ที่ไม่มีจิตวิญญาณ

14.เราควรยิ้มให้กันมากกว่าสรรหาแต่งคำมาพูดหลอกกัน

15.เราควรรับฟังคำคนอื่นบ้างอย่างมีเหตุผล และนึกตรึกตรองถ้ามีประโยชน์ในทางฝ่ายดีฝ่ายกุศลก็ยินดีน้อมด้วยความเคารพ

16.เราควรนึกถึงคำสอนอาจารย์แล้วน้อมเข้ามาใส่ใจปฏิบัตินี้คือการเคารพ

17.เราควรตรวจสอบตัวเองทุกครั้งว่าเราเดินทางถูกต้องตามเส้นทางบรมครู(พระพุทธเจ้า)ของเราหรือไม่

18.เราควรลด ทิฏฐิและมานะ เพื่อน้อมให้ เกิยจติคนอื่น

19.เราควรดูตัวเองสำรวจจิตใจตัวเองว่า เราพัฒนาไปทางที่ดีขึ้น หรือ เลวลง  ดูว่ากิเลศมันลดลงหรือมากขึ้น

20.เราโชคดีที่เกิดเป็นมนุษย์ โชคดีที่พบพระพุทธศาสนาที่สมบูรณ์ โชคดีที่มีพระมหากษัตริย์ ผู้ทรงธรรม  โชคดีที่เกิดบนแผ่นดินไทย จะโชคดีอย่างแท้จริงถ้าเราตระหนักเห็นคุณค่าสิ่งเหล่านี้ให้มากขึ้นกว่าเดิม

“เรามีอะไรตั้งมากมายที่ต้องใช้สติปัญญาที่มีอยู่และพัฒนาปัญญาให้มากขึ้นที่จะเรียนรู้สู่การเข้าใจชีวิต และลดความทุกข์ทรมาณนี้ให้น้อยลงจนกระทั้งเห็นหนทางที่เดินสะดวกในการที่เลือกเดินอย่างมั่นใจ สนิทใจ สู่เส้นทางความพ้นจากทุกข์สิ้นเชิง  อริยมรรค คือ สิ่งที่ควรเดินตามทางนั้น มากกว่าทางใดๆทั้งสิ้น ที่เป็นมายาหลอกเราให้เพลินไปท่ามกลางไฟนรกอุ่นๆ ที่เผาเราจนเราไม่รู้ว่าสิ่งนั้น คือ ความทุกข์ สิ่งมายาความเพลินนั้นเผาอยู่ แต่เรานั้นแยกไม่ออกเสียแล้ว ว่าสิ่งใด คือทุกข์และสิ่งใดคือความสุข”

    โดย อุตฺตมสาโร ภิกขุ.