จำนวนการดูหน้าเว็บรวม

วันพุธที่ 2 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

นิทานสั้นแง่คิดสอนใจ เรื่อง เคล็ดลัีบความสามัคคี ผมพระไม่ดีเอง

เรื่อง เคล็ดลัีบความสามัคคี ผมพระไม่ดีเอง
       เคล็ดลับความสามัคคี คนที่ล้วนแต่เป็นคนไม่ดี คติสอนใจสั้น ๆ วัดเหนือและวัดใต้ แต่ละแห่งมีพระและเณรอาศัยอยู่ 10 กว่ารูป พระเณรในวัดเหนือสามัคคีกันมาก การปฏิบัติบำเพ็ญก็ค่อนข้างก้าวหน้า ส่วนพระเณรในวัดใต้ต่างก็อิจฉากัน ไม่มีความสามัคคี พระอาจารย์ฉือหยินเจ้าอาวาสวัดใต้ รู้สึกอัปยศกับเรื่องนี้มาก และนึกชมเชยวัดเหนืออยู่ในใจ ท่านอยากจะทราบถึงสาเหตุแต่จนแล้วจนรอดก็หาสาเหตุไม่พบ วันหนึ่งเมื่อท่านไปเยี่ยมเยียนวัดเหนือ เลยถือโอกาสถามถึงปัญหานี้

เจ้าอาวาสฝั่งตรงข้ามตอบเรียบ ๆ ว่า ก็ไม่มีอะไรหรอก    เพียงแต่พระเณรที่นี่ล้วนแต่เป็นคนไม่ดีต่างก็ให้กำลังใจกันสามัคคีกัน คำตอบสั้น ๆเช่นนี้ แม้จะเป็นการถ่อมตน แต่ก็ไม่กระจ่างอยู่ดี ต่อมาขณะที่เจ้าอาวาสวัดใต้ไปเยี่ยมเยียนวัดฝั่งตรงข้ามอีกก็ได้ยินคำพูดตำหนิตนเองดังมาจากในโบสถ์อย่างไม่ตั้งใจ เป็น เพราะผมไม่ดีเอง ถ้าหากผมถูพื้นเร็วกว่านี้หน่อย หลวงพี่ก็คงไม่ลื่นหกล้ม พระคนแรกกล่าว        ไม่  ผมสะเพร่าเอง ใจร้อนเดินเร็วเกินไปถึงได้เดินหกล้ม พระที่ลื่นหกล้มกล่าว ก่อนที่หลวงพี่จะเข้ามาในโบสถ์ ถ้าผมเตือนสักคำ ก็คงไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้น เป็นเพราะผมไม่ดีเอง พระคนที่ 2กล่าว เอาละ อย่าพูดเรื่องนี้อีกเลย ไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้น ต้องโทษตัวผมเองที่ไม่ระมัดระวัง พระที่หกล้มกล่าว เจ้าอาวาสวัดใต้ตอนนี้จึงเข้าใจความหมายอันแท้จริงของคำว่า ล้วนแต่เป็นคนไม่ดี
เป็นไงครับผู้อ่านเข้าใจแล้วยัง เดี่ยวนี้คนในสังคมส่วนใหญ่แม้เเต่ว่าตัวของเราเอง คำพูดที่ไม่กล้าออกจากปาก คือ คำว่า ขอโทษ ดังนี้เเล้วเราจึงทะเลาะวิวาทบาดหมางกันมากไง  เรามักจะเห็นตัวเองถูกเสมอ คนอื่นนั้นผิดตลอด ไอ้สิ่งที่ต่างคนต่างว่าตัวเองถูก แล้วมาโต้เถียงกัน อย่างนี้ก็ไม่มีจบ สงครามเช่นกัน ดังนั้นผู้ฉลาด ควรคิดเสียใหม่ว่า เป็นฝ่ายวางทิฐฐิ มานะ เสียบ้าง นั้น คือ หนทางของนักปราชญ์ เพื่อมองเห็นสิ่งหลายอย่างที่จะเกิดผลตามมาหากเราไม่เป็น ฝ่ายยอม ลองคิดดูเเล้วกันในชีวิตประจำวันของพวกคุณ ถ้าคุณจะเอาชนะคนอื่นเสียหมด ถามว่าคุณจะมีความสุขหรือความสงบที่เเท้จริงหรือไม่ ความรักความสามัคคีจะอยู่ที่ไหน.

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ยินดีต้อนรับความคิดเห็นดีๆ ติชมบทความตามพอเหมาะ

สายฝน แห่งชีวิต ปล่อยความทุกข์ กังวลไหลไปตาม สายน้ำ ไม่ยึดมั่นถือมั่น ปล่อยวาง





ใบไม้ร่วงโรย ชีวิตล่วงเลย แต่ใจไม่ร่วงหล่น