ท่องเที่ยวใต้สู่แดนธรรม สาระธรรมอันอุดม: พฤษภาคม 2012

ไม่น่ายึด ไม่น่าหลง

อันความจริง ของโลกนี้ มันสมมุติ คือที่สุด อนัตตา เป็นความหมาย จะยึดไป สิ่งใด ให้บ้าตาย มันจะคล้าย นอนกอดทุกข์ ลองคิดดู มองให้ดี สื่งที่เห็น มันเปลี่ยนแปลง ไม่เคยแกล้ง หลอกใคร ให้ไม่รู้ อวิชชานั้น แหละหลอก ว่าเป็นครู เลยเป็นกู ของกู ยึดจนตาย..

จะสอนใครควรคิดก่อน

จะสอนใครควรคิดก่อน

เมื่อถึงคราว สอนใคร ควรคิดก่อน
หนึ่งต้องย้อน ตัวเอง รู้ดีไหม
สองต้องคิด คนที่สอน นั้นคือใคร
เดียวบ้าใบ้ สอนหนังสือ สังฆราช
ข้อที่สาม จะสอนเขา ให้ดีแท้
เราต้องแน่ ทำดีได้ นี้คือปราชญ์
สี่ใครควร มิควรสอน ต้องฉลาด
อย่าอวดมาด สอนพล่าม ไปมิดีเอย

พุทธวจน อย่าหูเบา

(๑) อย่าถือเอาว่าจริง เพราะเหตุสักว่า
ฟังตามๆ กันมา (อนุสฺสว)
(๒) อย่าถือเอาว่าจริง เพราะเหตุสักว่า
กระทำตามๆ กันมา (ปรมฺปร)
(๓) อย่าถือเอาว่าจริง เพราะเหตุสักว่า
เล่าลือกันอยู่ (อิติกิร)
(๔) อย่าถือเอาว่าจริง เพราะเหตุสักว่า
มีที่อ้างในปิฎก (ปิฎกสมฺปทาย)
(๕) อย่าถือเอาว่าจริง เพราะเหตุสักว่า
การใช้เหตุผลทางตรรกคาดคะเน (ตกฺกเหตุ)
(๖) อย่าถือเอาว่าจริง เพราะเหตุสักว่า
การใช้เหตุผลทางนัยะสันนิฏฐาน (นยเหตุ)
(๗) อย่าถือเอาว่าจริง เพราะเหตุสักว่า
การตรึกตามอาการ (อาการปริวิตกฺก)
(๘) อย่าถือเอาว่าจริง เพราะเหตุสักว่า
ทนต่อการเพ่งแห่งทิฏฐิ (ทิฐินิชฺฌานกฺขนฺติ)
(๙) อย่าถือเอาว่าจริง เพราะเหตุสักว่า
ฟังดูน่าเชื่อ (ภพฺพรูปตา)
(๑๐) อย่าถือเอาว่าจริง เพราะเหตุสักว่า
สมณะผู้พูดเป็นครูของตน (สมโณ โน ครุ).
ติก. อํ. ๒๐/๒๔๑-๒๔๘/๕๐๕.
(แต่ไม่มีที่ว่าไม่ให้เชื่อตถาคตน่ะ พระสูตรนี้มีต่ออีก
ลองศึกษาเพิ่มเติม ในพระไตรปิฎก)