ข้อคิดอิสระ คติธรรม คำคิด วิถีปรัชญาเเนวทางนำชีวิต ๓๒

ข้อคิดอิสระ คติธรรม คำคิด วิถีปรัชญาเเนวทางนำชีวิต ๓๑

ข้อคิดอิสระ คติธรรม คำคิด วิถีปรัชญาเเนวทางนำชีวิต ๓๐

ข้อคิดอิสระ คติธรรม คำคิด วิถีปรัชญาเเนวทางนำชีวิต ๒๙

ข้อคิดอิสระ คติธรรม คำคิด วิถีปรัชญาเเนวทางนำชีวิต ๒๘

ข้อคิดอิสระ คติธรรม คำคิด วิถีปรัชญาเเนวทางนำชีวิต ๒๗

ข้อคิดอิสระ คติธรรม คำคิด วิถีปรัชญาเเนวทางนำชีวิต ๒๖

ข้อคิดอิสระ คติธรรม คำคิด วิถีปรัชญาเเนวทางนำชีวิต ๒๕

บทความดีๆ เรื่อง คู่รัก คู่ชีวิต

 . . " คู่ชีวิต " . . .

.....น่าจะเป็นคน" ที่ห่วงใย และดูแลกันและกันอย่างดีที่สุด..!! หาก...พูดถึง " ความรัก " คงยากจะตัดสินว่า... ระหว่าง " คู่ชีวิต " ลูกหลาน ญาติ หรือ...มิตรสหาย ใคร..?? จะรัก" เรามากกว่ากัน...
แต่ถ้า... วัดเฉพาะความห่วงใย" และการดูแลกันยามเจ็บไข้ได้ป่วย .. คนที่เป็น " คู่ชีวิต " ดูเหมือน..จะ..เป็นคนที่รู้ใจ" มากที่สุด .. ดูแลได้ดีที่สุด และ... อาจจะ...เป็นห่วงเป็นใย" ที่สุดเลยด้วยซ้ำ...

ทั้งนี้... อาจเป็นเพราะ " ความผูกพัน "
เพราะ... เป็นคนที่อยู่ใกล้กันที่สุด .. และใช้เวลาด้วยมากที่สุดในชีวิต ... สิ่งที่ทำให้ .. ฝ่ายหนึ่งดูแลอีกฝ่ายหนึ่งยามเจ็บไข้ได้ป่วย... อาจเป็นเพราะ... เขาหรือเธอรู้สึกอยู่ลึกๆ ว่า... ฉันขาดคนคนนี้ไปไม่ได้ ... แม้ระหว่างอยู่ด้วยกัน" .. จะทะเลาะกันบ้าง หัวเราะกันบ้าง ยิ้มและบึ้งตึงสลับกันไป...
แต่... ทั้งสุขทุกข์เหล่านั้นล้วนประกอบกันขึ้นมาเป็น " ชีวิตคู่ "

" ชีวิตคู่ " ... เป็นสิ่งที่คนที่ดำเนินชีวิตแบบ " ชีวิตคี่ " อาจเข้าไม่ถึง เพราะ... ไม่เคยได้สัมผัส ...

" ชีวิตคู่ " ... เริ่มต้นจากการ .. โบกมือลาความอิสระ เสียสละความเป็นตัวเองบางส่วน... เพื่อเปิดพื้นที่ให้อีกคน .. ที่เรารัก" ได้เป็นตัวของเขา... ก่อนที่ " ชีวิตสองชีวิต " ..ที่มีส่วนแตกต่างกันจะค่อยๆ ผสมกลมเกลียวเป็นเนื้อเดียวกัน -- เป็น " ชีวิตคู่ "

คำว่า .. " เนื้อเดียวกัน " .. มิได้หมายความว่า... กลมกลืนกันจนไม่มีปัญหา หาก...หมายความว่า... ทั้งสองคนได้ใช้เวลาศึกษากันและกัน .. ผ่านการทะเลาะ คืนดี ง้องอน โกรธ ให้อภัย และ... อะไรอีกมากมาย .. จนกระทั่งเส้นทางแห่งการใช้เวลาศึกษากันนั่นเอง .. ได้ก่อร่างสร้าง .." ชีวิตคู่ ".. ขึ้นมา ซึ่งเป็นชีวิตอีกรูปแบบ... ที่ทั้งคู่" ไม่เคยประสบพบเจอมาก่อน...

เมื่อใช้เวลากับ .." ชีวิตคู่ ".. ที่ว่านี้นานเข้า .." ชีวิตคู่ ".. ก็กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต" .. ของคนทั้งสองไปพร้อมๆ กัน หาก .." ชีวิตคู่ ".. หายไปจากชีวิตของพวกเขา... พวกเขาย่อมรู้สึกราวกับ .. บางส่วนของชีวิต" ได้แหว่งวิ่นไปด้วย...

... กาแฟ ... ตอนเช้าๆ ที่เคยมีคนนั่งตรงข้าม... ข่าวเช้าที่เคยมีคนข้างๆ นั่งฟัง .. นั่งเม้าท์ไปด้วยกัน... อาหารที่เคยมีอีกคนตักใส่จานชวนให้กิน... ผลไม้" ที่เคยมีคนปอกให้ ...เวลาจะยกของหนัก" .. ก็มีอีกคนมาช่วยเหลือ... ยามช้อปปิ้งที่เคยมีคนช่วยเข็นรถเข็น... และอื่นๆ อีกมากมาย... รวมถึงตอนนอนที่มีคนนอนกรน" อยู่ข้างๆ ตลอดเวลานับสิบๆ ปีที่ผ่านมา...

หาก .. " คู่ชีวิต " .. หายไป .. " ชีวิตคู่ " .. ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต" .. ย่อมหายไปด้วย...

และ... ชีวิต" ก็จะไม่ใช่ชีวิตเดิมๆ .. ที่เขาหรือเธอคุ้นเคยอีกต่อไป... วันรุ่งขึ้น" ของการจากไปของอีกคนหนึ่งนั้น .. จะแตกต่างไปอย่างมากมาย .. จากหลายสิบปีที่ผ่านมา อาจต้องใช้เวลาปรับสมดุล .." ชีวิตใหม่ ".. สักระยะ ...

เมื่อผ่านโมงยาม... แห่ง " ความผูกพัน " .. มาเนิ่นนาน ไม่ว่า... " คู่ชีวิต " .. #ที่รักกันหวานซึ้ง ...
หรือ... หงุดหงิด" ใส่กันอยู่บ่อยๆ ล้วนไม่ต้องการ .. ดำเนินชีวิต" แบบเพียงลำพังโดยไม่มีอีกคน... การจากไปของ " คู่ชีวิต " .. อาจเป็นสิ่งสุดท้าย... ที่เขาอยากจะ " จินตนาการ "

คนบางคน... ที่อยู่กับเรามานานๆ เขา" .. ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของบ้านเท่านั้น... แต่เขายังเป็น " ส่วนหนึ่งของเรา " อีกด้วย

... " การดูแลกันและกันของคนแก่ " ...
จึงมีความจริงบางสิ่ง... ซ่อนอยู่ในนั้น มันมิใช่ .. " ความรักหวานชื่น " .. ในช่วงเริ่มคบหาเอาใจ หากเป็น... " ความรู้สึกหวาดหวั่น " กลัวการสูญเสีย .. กลัวที่จะต้องอยู่ตัวคนเดียว ปะปนกับความห่วงใย .. ความรัก และความผูกพัน ...

นอกจากจะคิดถึง .." คู่ชีวิต ".. แล้ว .. ยังคิดถึงตัวเอง และคิดถึง " ชีวิตคู่ " ซึ่งเป็นส่วนกลาง... ที่ทั้งสองคนแชร์ร่วมกัน ซึ่ง... ย่อมไม่มีวันเหมือนเดิม... หากใครสักคนจากไป...

เมื่อมีการ... เจ็บป่วยเกิดขึ้น แน่นอนว่า .. ผู้ป่วยย่อมต้องการกำลังใจ" จากผู้คนมากหน้า" หลายตา...
แต่... คนที่จะอยู่ข้างๆ อย่างกลมกลืนที่สุด...
ย่อมหนีไม่พ้น " คู่ชีวิต " เพราะนอกจากจะรู้ใจแล้ว... เขาหรือเธอ" ยังดูแลผู้ป่วยด้วย.. " ความรู้สึกห่วงใยจากส่วนลึกอย่างแท้จริง " ...

#เป็นความห่วงใยที่ไม่มีใครเทียบเท่า

#เป็นความห่วงใยที่บ่มเพาะผ่านกาลเวลา

ยิ่งเรา .. " ผูกพัน " .. และใช้เวลากับใครมากเท่าไหร่..??
เรายิ่งห่วงใย" เขามากขึ้นเท่านั้น... ซึ่งในแง่หนึ่ง...เราก็กำลังห่วงใย" ตัวเองไปพร้อมๆ กัน...

" ความห่วงใย " ที่ว่า .. นี้ลึกซึ้งกว่าใครคนใดในโลก...
เพราะมัน... เป็นความห่วงใย" ที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวที่จะต้องสูญเสีย " ส่วนหนึ่งของเรา " ไปพร้อมๆ กับ " การจากไปของเธอ " ...

จริงอยู่... " ความรัก " .. มิใช่การอยากครอบครอง...
แต่บางครั้ง... " ความรัก " .. นำมาซึ่งความหวาดกลัวที่จะต้อง " พลัดพราก " ...

มิได้... ต้องการฉุดรั้ง" ไว้เป็นของเรา หากแต่... ต้องการใช้เวลาร่วมกันต่อไป .. อีกนานเท่านาน...

" ความรู้สึก" .. ที่ซับซ้อนเช่นนี้...
ย่อมเกิดขึ้นกับ " คู่ชีวิต " ที่ได้ใช้ " ชีวิตคู่ " ร่วมกันมานาน เป็นความรู้สึกที่ " คนนอก " ซึ่งไม่ใช่ " คู่ชีวิต " สองคนนั้นไม่มีวันเข้าถึง... ได้แต่... แอบมอง ใช้ความคิด และจินตนาการว่า .. พวกเขารู้สึกอย่างไร.?? ต่อกัน...

สิ่งที่คนอื่น... มองไม่เห็น และไม่มีทางเข้าใจนั้นเอง... เป็นสิ่งที่ .." คู่ชีวิต ".. ทั้งสองสัมผัสจากกันและกันได้ .. โดยที่เขา ..และเธอ .. ไม่มีทางได้รับความรู้สึกนี้ .. จากผู้อื่นใดๆ อีก...

... " ความรัก " .. " ความผูกพัน " .. " ความห่วงใย " ...

เราควรเรียกสิ่งนี้.. ด้วยถ้อยคำเหล่านี้หรือไม่.?? หรือ...มีถ้อยคำใดๆ ที่มี... ความหมายครอบคลุม" .. ทั้งด้านกว้าง และลึกของความรู้สึกนี้ ...

แต่... ต่อให้ไม่มีชื่อเรียก " ความรู้สึกนี้ " .. ก็มิใช่ปัญหา... เพราะ... มันถูกสื่อสาร" ออกมาผ่านสิ่งที่ไม่ใช่ถ้อยคำอยู่เสมอ

" ความรู้สึกที่ลึกซึ้ง " .. และพิเศษ .. มักไม่ถูกเอ่ยออกมาเป็นถ้อยคำ .. หากแต่มันเกิดขึ้นจริง" .. ในช่องว่าง .. " ระหว่างคนสองคน " ..ในโมงยามที่ทั้งสอง .. ต่างต้อง .. #การกันและกัน

" ความจริง " .. ย่อมไม่ใช่ .. " คำพูด "

สิ่งพิเศษ .. มิอาจมองเห็นได้ .. " ด้วยตา "

มีเพียง .. " คนสองคน " .. ที่สัมผัสถึงสิ่งนั้นเท่านั้นที่รู้

ว่า .. #มันมีอยู่จริง ..

รวบรวมค้นหาบทความโดย ชัยวัฒน์ ทองพริก

คติธรรม เรื่องสั้นสอนใจ เม็ดทรายกับไข่มุก

เม็ดทรายกับไข่มุก

ชายหนุ่มผู้หนึ่ง ทนงตนเองมีความรู้ความสามารถรอบ
ตัวทุกด้าน หลังจบการศึกษา กลับชนตอถี่ๆหลายครั้ง
ไม่สามารถหางานในอุดมคติของตนเองได้ เขารู้สึกว่า
ตนเองยอดเยี่ยม แต้ไร้ผู้พบเห็น จึงผิดหวังกับสังคม
อย่างรุนแรง หลายครั้งที่ถูกปฏิเสธการรับเข้าทำงาน
เขาทั้งเสียใจและสิ้นหวัง

มีวันหนึ่งเขามาถึงชายหาด มีความคิดที่จะจบสิ้นชีวิต
ตนเอง ขณะที่กำลังจะทำการปลิดชีพตนเอง ประจวบ
เหมาะ มีผู้เฒ่าท่านหนึ่งเดินผ่ามมาพอดีเห็นเขาอีกทั้ง
ได้ช่วยเขาไว้

ท่านผู้เฒ่าถามเขาว่า
"ทำไมจึงคิดที่จะปลิดชีพตัวเอง"
เขาตอบว่า
"ตนเองไม่เป็นที่ยอมรับของผู้อื่นและสังคม ไม่มีใคร
เห็นความสามารถในตัวของของเขา"

ท่านผู้เฒ่า..เก็บเม็ดทรายจากพื้นขึ้นมาเม็ดหนึ่ง ยื่นให้
ชายหนุ่มดู จากนั้น ทิ้งลงบนพื้น พูดกับชายหนุ่มว่า
" ช่วยเก็บเม็ดทรายเมื่อครู่ขึ้นมาซิ "
ชายหนุ่มพูดว่า
" นี่มันเป็นไปไม่ได้เลย "

ท่านผู้เฒ่าไม่พูดอะไร มือล้วงเข้าไปในกระเป๋าหยิบไข่
มุกแวววาวเงางามออกมาเม็ดหนึ่ง แล้วโยนลงบนพื้น
ทราย จากนั้น พูดกับ ชายหนุ่มว่า
" เธอสามารถเก็บไข่มุกเม็ดนี้ขึ้นมาหรือไม่ "
" ย่อมได้แน่นอน "
" เช่นนั้น.เธอก็สมควรที่จะเข้าใจแล้วว่าเป็นเพราะอะไร
เธอสมควรที่จะรู้ว่า ตอนนี้ตนเองไม่ใช่ไข่มุกเม็ดหนึ่ง
ดังนั้น...เป็นไปไม่ได้ที่จะให้ผู้อื่นยอมรับเธอได้ในทันที
หากคิดที่จะให้ผู้อื่นยอมรับ เธอต้องคิดหาวิธี ทำให้ตน
เองกลายเป็นไข่มุกก่อน "
ชายหนุ่มได้ยินเช่นนี้ ก้มหน้าคิ้วขมวด ไม่สามารถโต้
ตอบใดๆในทันที

《 ปรัชญาชีวิต 》
* บางเวลา....เราจำต้องรู้ว่า ตนเองเป็นเพียงเม็ดทราย
ธรรมดาๆไม่ใช่ไข่มุกที่ล้ำค่าราคาแพง เราต้องการโดด
เด่นที่สุดในกลุ่ม เช่นนั้น เราต้องมีต้นทุนที่ทำให้ตนเอง
เหมือนดั่งหงส์ในฝูงอีกาจึงสามารถที่จะกระทำสำเร็จได้

ดังนั้นหากไม่สามารถทานทนกับการถูกกระทบกระเทือน
อีกทั้งอุปสรรค และรับไม่ได้กับการถูกมองข้าม และ
ความเฉยเมยจากผู้อื่น ก็จะยากยิ่งที่จะประสบความรุ่ง
โรจน์

หากต้องการให้ตนเองโดดเด่นกว่าผู้อื่น ก็ต้องเพียรพยา
ยามทำให้ตนเองเป็นไข่มุกเม็ดหนึ่ง

เพจสาระ @ ยิ้ม

รวบรวมค้นหาบทความโดย ชัยวัฒน์ ทองพริก

อย่าริอาจลองใจใคร!
...
เมื่อใดที่เธอเหนื่อย มีคนมากมายบอกกับเธอว่า "เหนื่อยก็ไม่ต้องทำแล้ว พักบ้างเถอะ" แต่คนที่พูดหยิบยื่นเงินให้เธอใช้ไหม?
เมื่อใดที่เธอป่วย มีคนมากมายบอกกับเธอว่า "กินยา แล้วพักผ่อนเยอะๆนะ" แต่จะมีสักกี่คนที่ซื้อยามาให้เธอกิน?
เมื่อใดที่โทรศัพท์เธอพัง มีคนมากมายบอกกับเธอว่า "พังแล้วก็เปลี่ยเครื่องใหม่เถอะ" แต่มีใครให้เงินเธอเพื่อไปซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่?
เมื่อใดที่เธอเผชิญกับความลำบาก มีคนมากมายบอกกับเธอว่า "เดี๋ยวมันก็ผ่านไป ไม่ต้องคิดมาก" แต่จะมีสักกี่คนที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือยามเธอลำบาก?
เธอเอ๋ย ละครโรงใหญ่ของโลกใบนี้ไม่เคยขาดคนชม หากเธอไม่พยายาม วันใดที่เธออับจน ใครสักกี่คนจะยื่นมือเข้ามาอุ้มชู?
...

วันใดที่เธอเจ็บป่วยถึงขั้นนอนติดอยู่กับเตียง
วันนั้นเธออาจไม่มีอะไรให้กลัวอีกต่อไป แต่ใครๆต่างจะพากันกลัวเธอ!
พ่อแม่กลัวเธอไม่หาย!
ญาติๆและผองเพื่อน กลัวเธอยืมเงิน!
คู่ชีวิตกลัวเธอจะทำให้เขาเหนื่อย
โรงพยาบาลกลัวเธอจะไม่มีเงินจ่ายค่ารักษา
ถึงตอนนั้น กำลังวังชา ความภาคภูมิใจได้อันตรธานหายไปจนหมดสิ้น ดังนั้น เธอต้องดูแลสุขภาพของตัวเธอให้ดี สุขภาพไม่ดี ทุกสิ่งที่มีก็ไม่ใช่ของเธออีกต่อไป!

...
เธอบอกว่าแมวไม่ขโมยกิน เธอเอาปลาไปลองดูสิ!
เธอบอกว่าสามีไม่มีทางเป็นอื่น เธอให้เด็กสาวทดลองดูสิ!
เธอบอกว่าพ่อเมียแม่เมียรักเธอมาก เธอลองตีลูกสาวของเขาดูสิ!
เธอบอกว่าพ่อผัวแม่ผัวรักเธอมาก เธอลองพูดถึงเรื่องมรดกดูสิ!
เธอบอกว่าเถ้าแก่ให้ความสำคัญกับเธอมาก เธอลองต่อรองอะไรบางอย่างสิ!
เธอบอกว่ามีญาติเป็นเศรษฐี เธอลองเอ่ยยิมเงินเขาสิ!
เธอบอกแฟนรักเธอมาก เธอลองเจ็บป่วยดูสิ!
สังคมในวันนี้ อย่าได้ริอาจไปลองใจใคร เพราะหากเธอลองใจใครเมื่อใด เธอจะรู้ว่า "The End" มันคืออะไร!
...
อย่าลองใจใคร เพราะมันจะทำให้เธอเศร้าใจ
คำพูดบางคำ แค่ฟังก็พอ อย่าไปจริงจัง
เรื่องบางเรื่อง แค่รู้ก็พอ อย่าพูดจนหมดเปลือก
คนบางคน เข้าใจก็พอ อย่าศึกษาจนถ่องแท้
ใครดีใครร้าย รู้อยู่แก่ใจก็พอ

.....
นุสนธิ์บุคส์

@ยิ้ม
เพจสาระ รอบรู้ทั่วทุกมุมโลก

รวบรวมค้นหาบทความโดย ชัยวัฒน์ ทองพริก

บทความเเง่คิด เรื่องเพื่อน รัก มิตรภาพ

‪ 

มิตรภาพที่แท้จริง ..
ไม่ได้อยู่ที่วาจา .. ไพเราะเสนาะหู
แต่ .. เป็นมือ" ที่ฉุดเราในช่วงที่สำคัญ
คนที่... อยู่รายล้อมเราในทุกๆ วัน
สร้างความสนุกสนาน .. กินดื่มกับเราไม่แน่เสมอไปว่า .. จะเป็นมิตรแท้แต่... คนที่คอยมองเรา" อยู่ห่าง ๆ
เขาเหล่านั้น .. อาจกำลังห่วงใยใส่ใจเราอยู่
ในยามเรา" มีความสุข ..
เขาอาจไม่ได้ .. มาพะเน้าพะนอ
ในยามที่เรา .. อับจนหมดหนทาง ..
เขากลับทำเพื่อเรา... เขากลับห่วงใยใส่ใจ
คนๆ นั้นแหละ ที่เป็น #มิตรแท้ และมัน...
ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ที่เราจะมีใครแบบนั้นสักคน...
“ .. แง่คิดของการเป็นเพื่อน..”
ถ้าเพื่อนทุกคน... มีความสุข" ที่ได้อยู่กับคุณ
นั่นเพราะว่า... คุณรู้จักอะลุ้มอล่วยผ่อนหนักผ่อนเบาเป็น
ถ้าคุณมีความสุข" ที่ได้อยู่กับเพื่อนทุกคน
นั่นเพราะว่า... คุณรู้จักมองข้าม ข้อผิดพลาดของผู้อื่นเป็น
การเป็นเพื่อน...กับใครสักคน .. #มันไม่ง่าย ..
เพราะ... ต้องใช้เวลา ...กับ... ความผูกพัน
คัดกรองกันยาวนาน ... กว่าจะรู้จักใจจริงแท้
นิสัยใจคอ .. และอัธยาศัยของแต่ละคน ...
บางครั้ง... มีขัดใจกันบ้าง คิดเห็นไม่ตรงกันบ้างหล่ะ...
ก็ต้องรู้จัก... ปล่อยผ่านๆ ไปให้เป็น #มิใช่ หุนหันพลันแล่น
ตัดความสัมพันธ์ ... จนไม่เหลือเพื่อนดีๆ ไว้เลย ...
...การตัดขาด .. กับเพื่อนนั้นมันง่าย
แต่... การผสานไมตรี มันยาก..!!
กว่าเราจะได้เพื่อนดีๆ สักคน ...
ที่ไม่ว่า... เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน.??
เรา... ก็ยังรู้สึกสนิทสนม คุยได้เหมือนเดิม ...
ไม่ว่า... ฐานะทางสังคมจะต่างกัน แค่ไหน...
..... #มันไม่ง่ายเลย .....
จงรักษา .. เพื่อนดีๆ ของคุณไว้ ...
เหมือนรักษาความดี" ในตัวคุณ #มิตรภาพที่ไม่มีสูญสิ้น.. ^^

(จากเพจ สาระรอบรู้ทั่วทุกมุมโลก)

รวบรวมบทความโดย ชัยวัฒน์ ทองพริก